Uit het dagboek van Karin Lodder, vrijwillige vogelwachter in de Boschplaatbarak van Staatsbosbeheer
Vroeger Pipowagen, nu keet. Wat is een treffende naam voor een huisje zonder wielen waarin elke week gedurende de zomermaanden maximaal twee vrijwilligers toezicht houden op ongewenst bezoek en flora en fauna beschermen. Het Staatsboshok, de vogelkijkhut, de Boschplaatbarak, het vrijwillgershuisje, de duinpost, de natuurkeet, de ontmoetingsplek? Ik voel een publieksvraag aankomen. Iets voor een prijsvraag?
A room with a view
Elk week hokt een ander vrijwilligersduo in het huisje in de duinen ter hoogte van de tweede slenk op een heel smal deel van de Boschplaat tussen de Waddenzee en de Noordzee. Vanuit de keet kan Karin jonge koeien, vaarzen, zien grazen. De Groede heet het daar waar al een eeuw lang vee geweid wordt op grond van Staatsbos waar de eilanders zo hun mening over hebben.
Eigen beheer
De boeren van het eiland accepteerden het beleid niet. Boer Gerard Cupido: ‘Op andere plaatsen in Nederland krijgen de boeren geld voor beweiding van natuurgebieden. En wij betaalden ervoor. Daar waren we het niet mee eens. Na veel discussie hebben we bereikt dat we het gebied voor vijf jaar pachten en het zelf gaan beheren. Dat is een stuk voordeliger en we houden zelf – bij toerbeurt – toezicht.’
Het is niet alleen voor het geld dat de Terschellinger boeren hun jongvee en paarden graag naar de Boschplaat brengen – de meeste van hen hebben voer genoeg. Het is ook vanwege de traditie. “Het is een feest om het vee erheen te brengen”, vindt paarden- en schapenhouder Cees Schaap uit Baaiduinen. “Als je daar als beest op mag groeien, dan heb je een leven als een prins!”
Dazen en deet
Het was een mooie, aangename dag volgens Karin. De korte broek kon aan. Ik kreeg een stapel foto’s van onze boswachter in tijdelijke dienst maar blote benen, ho maar. Ook haar duik in de Noordzee moeten we geloven op haar blauwe ogen. Vooruit maar. Karin vond het koud, op de achtergrond hoor ik van Oscar een andere mening: ‘Het viel best mee.’ Wat niet mee viel waren de dazen, blinde muggen of paardenvliegen genoemd. Deze bloedzuigers vragen om bestrijdingsmiddelen als deet. Klein leed dus.
Aan het einde van de middag viel er behoorlijk wat regen. De Coronamaatregelen zijn ook hier van toepassing wat betekent dat Karin helaas de deur gesloten moet houden voor de wandelaars die willen schuilen. De meetlat hoefde er niet aan te pas komen.
Geluksvogel
De keet was weer populair vandaag. Ook vandaag mensen die door Corona niet naar Oostenrijk en Zwitserland konden en dus naar het eiland kwamen. Onze vrijwilligers op de Boschplaat telden tot het einde van de middag 54 wandelaars, 35 fietsers, twee huifkarren en een laag overvliegend sportvliegtuigje.
Elf jaar geleden maakte de schrijver dezes, ook een vliegtocht boven de Wadden. Dan dringt nog meer tot je door wat voor uniek gebied dit is met zijn kwelders, vijf slenken,moerassen, duinen, wadplaten, eendenkooien, begraasde en onbegraasde gebieden.
Mijn vriend H. heeft een Amerikaanse trainingskist uit de Tweede Wereldoorlog. Om precies te zijn een twositter, type Ryan PT 22A. Een aluminium roofvogel van 8,5 meter lang met een twee kanariegele vleugels van 11,5 meter en een 5 cilindermotor. Een open kist dus met 360 graden uitzicht. Wat je wandelend nooit goed zie, valt vanuit de lucht op: de veelkleurigheid in de slenken in groen, grijs en bruin. Ook een kwetsbaar gebied. Het kan hier in de winter spoken met springtij en noordwestenstorm. Begrijpelijk dat de keet elk jaar eind oktober weer wordt weggehaald. De metershoge golven laten in de winter de SBB-hut niet ongemoeid.
Vanuit de lucht zie je bij de Eerste Slenk de bijna doorbraken tussen de Waddenzeekant en de Noordzeekant. Hoeveel springtij zal het nog duren voordat een oostelijk stuk van de Boschplaat zich afscheidt van Terschelling? Wat gaat de zeespiegelstijging hier aanrichten?
Erenamen
Echte natuurliefhebbers zijn lyrisch over de Boschplaat. Het gebied wordt bedolven onder superlatieven en erenamen zoals kraamkamer voor vissen en andere zeedieren, tussenstation voor miljoenen vogels en broedgebied voor nog eens vele duizenden vogels, Werelderfgoed, Europees Natuurreservaat met het grootste natuurlijke bos van de Waddeneilanden: de Berkenvallei en Dark Sky Park.
Bij de Boschplaat
Als ik zelf in zo’n uniek natuurgebied ben, denk ik vaak aan een gedichtje van K.Schippers dat ik nog wel kan onthouden, het heet Bij Loosdrecht:
Als dit Ierland was,
zou ik beter kijken.
- Tekst: Henk Tameling (Hoorn, Nrd Holland) 1 juli 2020
- Foto’s: Karin Lodder ( Boschplaat, Terschelling) en Henk Tameling
Geluksvogel, het verhaal over mijn vlucht boven Terschelling is te lezen op deze site.
