Mijn fantasie wordt nog steeds geprikkeld door een titel als Op een onbewoond eiland. En dan denk ik niet aan de hit van Kinderen voor Kinderen maar aan een bezoek aan het onbewoonde eiland Griend of een weekje in de kijkhut op de zandplaat de Richel bij Vlieland. Die behoefte is zeker toegenomen na mijn bezoek aan het meest noordelijke onbewoonde eiland Rottumeroog. Jan Wolkers’ boek over zijn verblijf op Rottumerplaat heb ik stukgelezen.
Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kunnen wij berichten van de Boschplaat ontvangen van Karin Lodder. Zij is deze week een van de twee vrijwillige boswachters en medebestuurslid van de stichting Over ‘t Wad. We nemen u mee naar het verre oosten van Terschelling, bij paal 22.4 met uitzicht op Ameland.
Duinen, zand, geulen en om de kilometer een zwarte paal. Een paar stoere wandelaars in een stevige wind. Bewolkt en fris. De ijsmutsen detoneren in deze tijd van het jaar. Het Noordzeestrand ligt er onaantrekkelijk bij. Ongebruikelijk voor de laatste zonnige weken. Voor 17 graden van vandaag komen de toeristen nauwelijks hun huis uit. De zuidwestenwind is van west naar oost geen probleem maar de terugtocht is bepaald geen pretje. Is een mondkapje op de boot een gruwel, hier is het zeker geen overbodige luxe.
Het begin van de week van Oscar en Karin is hoogst ongebruikelijk en dus spannend. De tas ingepakt, het proviand voor een week zorgvuldig samengesteld. Op reis van het westen naar het verre oosten, bestemming paal 22.4: de keet van Staatsbos. Deze twee vrijwillige boswachters gaan een week toezicht houden in een van de meest natuurlijke oorden van Nederland: natuurreservaat de Boschplaat, 10 bij 5 kilometer groot.
Een lange stijfdijk van 9 kilometer verbindt het unieke natuurgebied met Terschelling. ‘Bosch’ heeft van nature niks van doen met bos maar met ‘verhoging van het landschap’ of ‘duin’. Het gebied is een lustoord voor broedvogels. Ongeveer 65 soorten zijn er in het broedseizoen. In die periode van 15 maart tot 15 augustus zijn de bewoners en de toeristen hier niet welkom. Overdag een kakafonie van zilvermeeuwen, kleine mantelmeeuwen en lepelaars, ‘s nachts als Dark Sky Park een feestelijk vuurwerk van sterren.
De komende dagen zullen we Karin en haar collega Oscar volgen in dit epicentrum van Moeder Natuur. Hoe brengt ze haar tijd door, wat hoort en ziet ze ? Gaat ze ‘s ochtends in het Noordzeebad en bewondert ze tussen 21 en 22 uur de ondergaande zon? Morgen leest u meer berichten van de Boschplaat.
