Ode aan de Wadden

De zeewind voelt als een zinderende tinteling

De horizon magnetiseert de onbereikbare droom

Het zand vraagt om een hand

De strekdam heimelijk verborgen

Ik volg de meeuw langs de vloedlijn

Mijn voetspoor verdwijnt onder druk van het tij

Alles verandert en blijft gelijk