Tuig van de richel, zo omschreef minister-president Mark Rutte enkele jaren geleden een groep Turks-Nederlandse jongeren die in Zaanstad overlast veroorzaakte. Een troep deugnieten, gespuis dus. Oprotten, wegwezen, tuig, ik word er niet bepaald vrolijk van, geef mij maar de Richel van de Wadden.
Als we vroeger onze tent op Stortemelk- na uren zwoegen en zweten op scheerlijnen, houten haringen en windschermpjes- klaar hadden staan voor het aanstaande kampeerseizoen, toog ik moe maar voldoen met vrouw en twee kinderen naar de Dorpsstraat om in cafetaria annex restaurant De Richel een eenvoudige doch voedzame maaltijd te nuttigen. Een grote, iet wat nors kijkend blonde man in een wit overhemd met een snor van een lengte van twee frikadellen bakte onafgebroken de frieten, kippetjes en schnitzels en een vriendelijke mevrouw zorgde voor mayonaise, blaadjes sla, boontjes uit blik en appelmoes voor de kinderen waar vader gretig van mee at. Een biertje erbij en na afloop een ijsje voor onze meiden. We mijmerden wat over natuur en frituur en sjokten bij de ondergaande zon naar ons huisje van tentdoek voor een zorgeloos verblijf op Vlieland.
Als we na vier weken weer terugvoeren naar Harlingen hadden we eigenlijk nauwelijks oog voor de zandplaat de Richel vlakbij de jachthaven. Een kale plaat zand met als tuig van de richel duizenden broedende dwergsternen en bontbek- en strandpevieren. Iets wat je van de folders van Staasbosbeheer weet want met het blote oog is het vanaf de veerboot nauwelijks te zien. Wat je wel zelf kunt zien is het andere tuig: tientallen zeehonden jonge en oud. Lekker lui liggend in het zand. Bij storm en hoog tij kan het jonge tuig nog wel eens van de zandplaat afspoelen en honderden meters verderop belanden op het eiland bijvoorbeeld langs de Postweg en op de Noorderstoek, het strand bij de jachthaven. Laat ze maar lekker links liggen want moeders en puppies kunnen agressief reageren als je te dicht bijkomt. Het zijn roofdieren en geen huisdieren. Wegwezen dus, gewoon met rust laten.
De Richel herbergt- net als op Griend en de Engelsmanplaat- delen van het jaar nog andere vreemde vogels: onderzoekers en wachters. Sinds de zomer van 2016 bivakkeren ze in een nieuwe waddenhut die eigendom is van het NIOZ, het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee op Texel. Heuse waddenwachters houden toezicht op orde en rust op de zandplaat als bootjesmensen er komen droogvallen. Gewoon even praten en overleggen, niks geen oprotten en wegwezen. Even een ideetje om op te broeden: laat die jongeren uit Zaandam samen met Mark Rutte maar zonder Jeroen Pauw, Matthijs van Nieuwkerk, SBS6 en RTL eens even 24 uur op De Richel bivakkeren in het buurthuis van het NIOZ. En na afloop een patatje scoren in de Dorpsstraat. Wie wordt daar niet vrolijk van? Eerder gepubliceerd op 2309 2016 in de Harlinger Courant
Lees ook: Wat zijn onbewoonde eilanden? Welke zandplaten zijn waar?
